Kluczową rolę w psychoterapii Gestalt pełni relacja. Gdyż tylko w relacji człowiek może poznać samego siebie. I tylko w relacji, dzięki poszerzaniu świadomości, może się rozwijać i zmieniać.

 

Każdy z nas miał i ma określone potrzeby, które wymagały spełnienia. Potrzeba bezwarunkowej akceptacji, zauważenia czy bycia ważnym i kochanym. Część z nich została w jakiś sposób spełniona, to właśnie dzięki temu możemy się dziś spotkać. Część z nich mogła jednak nie zostać do końca zaspokojona. Ponieważ jako ludzie adaptujemy się do przeróżnych sytuacji przestajemy oczekiwać, przestajemy sięgać. Stajemy się tacy, jakimi musieliśmy się stać by przetrwać, stajemy się tacy i jakimi chcieli nas widzieć. W pewnym momencie przestajemy nawet robić sobie nadzieje, że może być inaczej. Zapominamy o swoich potrzebach, emocjach czy pragnieniach. Zaczynamy zadowalać się półśrodkami, nierzadko żyjąc złudzeniami. 

Dostosowaliśmy się do wymagań i otoczenia, gdzieś kiedyś, tam i wtedy właśnie takie zachowanie mogło być tym co pozwoliło przetrwać. Jednak dziś te same sposoby działania czy postrzegania świata mogą być już niefunkcjonalne, mogą utrudniać nam codzienność i wchodzenie w relacje. Podczas psychoterapii, dzięki poszerzaniu świadomości, możemy przyjrzeć się temu wszystkiemu na nowo. By zaleczyć dawne rany i ruszyć do życia z większą, wcześniej zatrzymaną energią.

Teoria zmiany paradoksalnej głosi, że prawdziwa zmiana możliwa jest dopiero wtedy gdy stajemy się tym kim jesteśmy, a nie gdy próbujemy stać się kimś innym. Dopiero gdy w pełni przyjmiemy i przeżyjemy to kim jesteśmy, może zajść zmiana.